Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

POSTANOWIENIE

Dnia 24 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie w VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Aneta Łatanik

Protokolant: sekr. sądowy Aleksandra Błachowicz - Dróżdż

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Cezarego Gorgonia

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko P. S.

oskarżonemu o przestępstwo z art. 107§ 1 k.k.s.

zażalenia wniesionego przez oskarżyciela publicznego Urząd Celny w C.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 6 września 2016r. w sprawie II K 414/16

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

p o s t a n a w i a

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Myszkowie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Myszkowie na podstawie art. 17 §1 pkt 2 k.p.k. umorzył postępowanie w sprawie przeciwko P. S. oskarżonemu o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 kks polegającego na tym, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej od firmą (...), w dniu 12.08.2015r. w lokalu (...)przy l1. Ś. (...) w S. urządzał w celach komercyjnych gry na należących do niego firmy automatach (...) G. o nr (...), H. (...) o nr (...), (...) 2 o nr (...) oraz H. (...) o nr(...), zawierające element losowości o wygrane rzeczowe, wbrew przepisom ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych, przy czym automaty (...) 2 o nr (...)oraz H. (...) o nr (...) wyposażone były w tzw. „hoppery” umożliwiające zmianę posiadanych (zdobytych) punktów na środki pieniężne wypłacane bezpośrednio z automatów.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł oskarżyciel publiczny Urząd Celny w C. zarzucając błędne przyjęcie, że w zachowaniu oskarżonego brak jest znamion zarzucanego mu czynu zabronionego z art. 107 § 1 kks, wobec uznania, że przepisy ustawy z dnia 9 listopada 2009 r o grach hazardowych, w szczególności art. 14 ust. 1 oraz art. 6 są „przepisami technicznymi” w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, które nie zostały notyfikowane Komisji Europejskiej, a więc zdaniem Sądu są bezskuteczne. Tym samym czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego określonego w art. 107 § 1 kks. Stawiając ów zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniesione zażalenie spowodowało uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Rejonowy w zaskarżonym postanowieniu przyjął, że w niniejszej sprawie oskarżony P. S. zachowaniem swoim nie wyczerpał dyspozycji mającego blankietowy charakter występku z art. 107 § 1 k.k.s. Sąd pierwszej instancji dokonał analizy przepisów art. 6 i art. 14 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych doprecyzujących, treść przepisu art. 107 k.k.s. i uznał, że przepisy art. 6, art. 14 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych są przepisami technicznymi, a konsekwencją braku ich notyfikacji jest niemożność ich stosowania.

Odnośnie art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy pogląd Sądu Rejonowego nie może się obecnie ostać w świetle wyroku Trybunał Sprawiedliwości z dnia 13 października 2016 r. w sprawie C-303/15 dotyczący wykładni art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych. Sprawa ta została zaś zainicjowana przez Sąd Okręgowy w Łodzi, który zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym, które brzmiało: „ czy przepis art. 8 ustęp 1 Dyrektywy nr 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U.UE.L.98.204.37 z późn. zm.) może być interpretowany w ten sposób, że brak notyfikacji przepisów uznanych za mające charakter techniczny dopuszcza możliwość zróżnicowania skutków tj. dla przepisów dotyczących swobód nie podlegających ograniczeniom przewidzianym w art. 36 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej brak notyfikacji skutkować powinien tym, że nie mogą być one stosowane w konkretnej sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia, zaś dla przepisów odnoszących się do swobód podlegających ograniczeniom z art. 36 Traktatu dopuszczalna jest ich ocena przez sąd krajowy, będący jednocześnie sądem unijnym, czy mimo nienotyfikacji są one zgodne z wymogami art. 36 Traktatu i nie podlegają sankcji braku możliwości ich stosowania.”

Na rozprawie w dniu 13 października 2016 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że: „ Art. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy , podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu .” Stwierdzono zatem, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych nie stanowi „przepisu technicznego” w rozumieniu dyrektywy 98/34. W tych okolicznościach nie ma konieczności badania skutków naruszenia obowiązku zgłoszenia przepisów technicznych.

Mając na uwadze powyższe, zaskarżone postanowienie należało uchylić, a sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Myszkowie do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę będzie zobowiązany rozważyć, czy przepis art. 6 ust. 1 o grach hazardowych ma zastosowanie w niniejszej sprawie i może wypełniać normę art. 107 k.k.s Ponadto Sąd Rejonowy winien mieć na uwadz,e rozstrzygając niniejszą sprawę, że od strony podmiotowej delikt z art. 107 § 1 k.k.s. może zostać popełniony umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Koniecznym jest zatem wykazanie, że oskarżony umyślnie naruszał dyspozycje art. 6 ust. 1 o grach hazardowych, wiedząc, że jego zachowanie jest niezgodne z prawem. Ponadto Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien również uwzględnić treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 13 października 2016 roku wydanym w sprawie C-303/15, który niewątpliwie nakazuje zweryfikować dotychczas wyrażany przez Sąd Okręgowy w Częstochowie pogląd prawny odnośnie charakteru przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych.

Niezależnie od powyższych uwag należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 107§ 1 k.k.s. odpowiedzialności podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Przepis art. 107 § 1 k.k.s. ma charakter blankietowy, a zatem w opisie znamion czynu zabronionego odwołuje się do norm innej ustawy, a mianowicie do ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Zatem w opisie znamion czynu zabronionego oskarżyciel winien odwołać się do norm innej ustawy, a mianowicie do ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych czego w niniejszej sprawie nie uczynił. Wobec powyższego Sąd Rejonowy winien rozważyć możliwość zwrócenia oskarżycielowi takiego aktu oskarżenia celem jego uzupełnienia. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy wyszedł poza ramy aktu oskarżenia wyznaczone przyjętą kwalifikacją prawną czynów odwołując się do art. 14 ust 1 i art. 6 ustawy o grach hazardowych.

Wobec powyższego orzeczono jak na wstępie.