Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2018roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Brzózka

Protokolant: st. sekretarz sądowy Małgorzata Idzikowska-Oleszczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Częstochowa-Północ w Częstochowie Zbigniewa Jelonka

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2018 roku

sprawy A. D.

c. B. i S., ur. (...) w B.

oskarżonej z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 7 grudnia 2017r., sygn. akt III K 697/17

orzeka:

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VII Ka 79/18

UZASADNIENIE

A. D. została oskarżona o to, że w dniu 01.08.2017 roku w C. na ul. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 1,13 mg/j, 1,10 mg/l, 1,06 mg/l w wydychanym powietrzu, kierowała po drodze publicznej w ruchu lądowym samochodem m-ki S. (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a § l k.k.

Wyrokiem z dnia 7 października 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III K 697/17 Sąd Rejonowy w Częstochowie orzekł:

1.  na mocy art. 66 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonej A. D. o czyn z art. 178 a § 1 k.k. warunkowo umorzył na okres 2 lat tytułem próby;

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt. 3 k.k. orzekł wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat;

3.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania w sprawie prawa jazdy o nr (...) od dnia 01 sierpnia 2017roku do dnia 07 grudnia 2017roku;

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżyciel publiczny – Prokurator zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

1.  obrazę przepisów postępowania, a to art. 424 § 1 pkt 2 k.p.k. mającą wpływ na treść wyroku polegającą na braku uzasadnienia stanowiska Sądu w przedmiocie oceny poszczególnych elementów wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonej,

2.  obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 115 § 2 k.k. polegające na niewłaściwym uwzględnieniu okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonej i pominięciu przy jego ocenie okoliczności wymienionych w art. 115 § 2 k.k., co skutkowało uznaniu przez Sąd I instancji, że czyn oskarżonej A. D. cechował się nie znacznym stopniem szkodliwości społecznej.

W konsekwencji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Częstochowie

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniesiona apelacja okazała się niezasadna.

Nietrafny okazał się zarzut obrazy przepisu postępowania art. 424 § 1 pkt 2 k.p.k. polegający na braku uzasadnienia stanowiska Sądu w przedmiocie oceny poszczególnych elementów wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Sąd Rejonowy przedstawił wystarczające uzasadnienie wydanego wyroku choć poszczególne istotne okoliczności przedmiotowe i podmiotowe dotyczące oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu mógł w jego pisemnym uzasadnieniu wyeksponować w sposób bardziej szczegółowy. Zgodnie z przepisem art. 455a k.p.k. nie można zresztą uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k.

Wbrew drugiemu z postawionych zarzutów Sąd Rejonowy w Częstochowie nie dopuścił się obrazy przepisu prawa materialnego art. 115 § 2 k.k. W sposób prawidłowy ocenił jako nieznaczny zarówno stopień winy jak i społecznej szkodliwości czynu A. D. . Prokurator zaskarżył jedynie błędne ustalenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie kwestionując nieznacznego stopnia winy. Natężenie społecznej szkodliwości konkretnego zachowania stanowi wypadkową czynników wskazany w przepisie art. 115 § 2 k.k. Rodzaj i charakter naruszonego dobra przy czynie przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji wykazuje prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ocen. Przypisany czyn był czynem formalnym. Nie wyniknęła z jego popełnienia żadna szkoda. Sposób i okoliczności popełnienia czynu uwzględniają zarówno okoliczności dotyczące samego czynu jak i związane ze sprawcą. Z materiału dowodowego wynika, że A. D. zamierzała przejechać samochodem jedynie krótki, dwukilometrowy odcinek drogi z miejsca zamieszkania do marketu O., gdzie zamierzała zakupić potrzebne części do pralki. Nie zamierzała jechać dalej, w inne miejsca. Czas zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie byłby zatem długi. A. D. została zatrzymana zanim przejechała zaplanowany , krótki odcinek drogi . Do popełnienia czynu doszło w wakacyjny dzień, w południe , a zatem, gdy natężenie ruchu drogowego nie było duże, przed godzinami popołudniowego szczytu . Nie doszło również do sytuacji sprowadzenia przez A. D. dodatkowego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu poprzez złą lub niebezpieczną technikę jazdy. Znaczne stężenie alkoholu w organizmie w czasie przypisanego czynu nie wykazuje wbrew argumentacji Prokuratora znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, gdy jak wskazano powyżej A. D. nie prowadziła samochodu ze złą lub niebezpieczną techniką jazdy, planowała tylko krótki wyjazd po części do pralki w okresie poza godzinami szczytu ruchu drogowego. Co istotne na jej motywację, nieprzemyślany czyn decydujący wpływ miały ciężkie, w części nagłe przeżycia, które zasadnie wyeksponował Sąd Rejonowy. A. D. jest matką wychowującą samotnie 14 letnią córkę. Utrzymywała się wcześniej wyłącznie z własnej działalności gospodarczej, jednak zmuszona była ją zawiesić i przez to nie uzyskiwała dochodów. W przeddzień zdarzenia dowiedziała się, że ojciec dziecka, jej były partner zaręczył się z inną kobietą. Była bardzo zdenerwowana, czuła jakby świat zawalił się jej kolejny raz. Jej codzienne życie było już bez tego naznaczone ciężkimi przeżyciami , zarówno przewlekłą i nieuleczalną chorobą na którą sama cierpi czyli stwardnieniem rozsianym jak i potrzebą udzielania codziennej opieki 87 letniemu niewidomemu ojcu, gdy matka jej nie żyje a brat mieszka w J.. W tej nagłej, dodatkowo stresującej sytuacji zdecydowała się wraz z koleżankami spożywać alkohol. W nocy wróciła do domu taksówką. W dniu 1 sierpnia 2017 roku nie spożywała już alkoholu, wraz z córką udała się pieszo (odmiennie niż zarzuca Prokurator) na odległy od jej miejsca zamieszkania w Alejach (...) w C. o zaledwie kilkadziesiąt metrów basen w Liceum im. H. S.. Miały tam wykupione karnety. Sama skorzystała z basenu, pływała przez godzinę. Córka natomiast będąc już w wodzie odmówiła lekcji. W tej sytuacji po przespanej nocy i wysiłku związanym z godzinnym pływaniem A. D. czuła się fizycznie dobrze. Mimo to nadal była wzburzona i przyznała, że nie myślała racjonalnie podejmując decyzję o jeździe samochodem po zakup części do pralki. Obiektywnie zatem przyjąć należy, że A. D. działała jedynie z zamiarem ewentualnym popełnienia czynu zabronionego, czując się dobrze fizycznie przewidywała tylko możliwość jego popełnienia i godziła się na to.

Wbrew argumentacji przedstawionej przez Prokuratora nagminność czynu z art. 178a § 1 k.k. nie ma wpływu dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. Wypowiedział się o tym Sąd Najwyższy chociażby w wyroku z dnia 20 września 2002 roku WA 50/02 stwierdzając, że ze względu na niedopuszczalność rozszerzającej interpretacji art. 115 § 2 k.k., należy przyjąć, iż nagminność przestępstw nie zalicza się do wyznaczników stopnia społecznej szkodliwości czynu (OSNKW 2003/1-2/9, Biul. Sądu Najwyższego 2003/2/22 ). Również zagadnienia prewencji ogólnej są bez znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, jako że okoliczność ta nie wchodzi w zakres taksatywnie wyliczonych faktorów, określonych w art. 115 § 2 k.k. ( por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2007 r. WZ 10/07 ( OSNwSK 2007/1/818, Prok.i Pr.-wkł. 2007/10/3).

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznał wydane orzeczenie za prawidłowe. Całokształt okoliczności o charakterze przedmiotowym i podmiotowym pozwalał na przyjęcie ,że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu A. D. był nieznaczny. Choć jest już osobą w wieku dojrzałym zawsze prawidłowo funkcjonowała w społeczeństwie i nigdy nie była karana co przekonuje do pozytywnej prognozy kryminologicznej na przyszłość. Orzeczony fakultatywny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na maksymalny okres lat 2 eliminuje ją na długi czas z grona osób kierujących pojazdami mechanicznymi, stanowi dla niej realną i znaczną dolegliwość , gdy prowadzi sama gospodarstwo domowe , wychowuje samotnie małoletnią córkę, musi przemieszczać się wykonując działalność gospodarczą lub pracując zawodowo oraz udzielając codziennej opieki niepełnosprawnemu ojcu. W pełni wykazuje nieopłacalność popełnienia czynu zabronionego i wpłynie korygująco na zachowanie A. D. w przyszłości.

Sąd Okręgowy utrzymał zatem w mocy zaskarżony wyrok. Kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa.

Podstawą prawną orzeczenia Sądu Okręgowego były przepisy art. 437 § 1 k.p.k., art. 636 § 1 k.p.k.