Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI Cz 1012/17 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Częstochowie z 2017-09-28

VI Cz 1012/17

POSTANOWIENIE

Dnia 28 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leszek Mazur

Sędziowie: SSO Jolanta Janas

SSO Hanna Morejska - spr.

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 września 2017 . sprawy z wniosku (...) we W.

z udziałem S. K.

o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego

na skutek zażalenia wnioskodawcy (...) we W.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Lublińcu z dnia 30 czerwca 2017r.

sygn. akt I Co 267/17

postanawia: oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 czerwca 2017r. Sąd Rejonowy w Lublińcu oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty Sądu Rejonowego w Lubińcu z dnia 2 lutego 2010 . sygn. akt I Nc (...) przeciwko dłużnikowi S. K. na rzecz następcy prawnego (...) we W.

W motywach orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, że wnioskodawca nie sprostał obowiązkowi wykazania, że nabył wierzytelność przysługującą przeciwko dłużnikowi S. K. . Z treści przedłożonej umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 8 lipca 2015 nie wynika, jakie dokładnie wierzytelności są jej przedmiotem. Umową została objęta nie jedna wierzytelność, lecz „ Portfel Wierzytelności „wierzytelności, które miały by zostać opisane zostały s opisane w załącznikach nr 1. Aby zadośćuczynić obowiązkowi wykazania, że wśród wierzytelności, które podlegały cesji na mocy umowy sprzedaży wierzytelności znajdowała się konkretna wierzytelność przysługująca przeciwko S. K. wnioskodawca zobowiązany był do przedłożenia kompletnej treści załącznika, w którym w formie papierowej ujęta została wierzytelność względem dłużnika względnie – prawidłowo sporządzonego przez notariusza wyciągu ze wskazanego dokumentu.

Wnioskodawca na dowód nabycia wierzytelności przeciwko dłużnikowi, załączył kserokopię jednej karty dokumentu poświadczoną za zgodność z oryginałem przez profesjonalnego pełnomocnika wnioskodawcy, zawierającą tabele, których treść jest częściowo ukryta. Jedynie pozycja dotycząca wierzytelności przysługującej przeciwko dłużnikowi jest w pełni możliwa do odczytania. Wymieniony dokument opisany został jako „cześć wykazu wierzytelności, załączników do umowy cesji, którego treść ograniczono o dane osobowe osób trzecich”. W ocenie Sądu taki ogólnikowy sposób opisania dokumentu nie odwołuje się do konkretnej umowy cesji, której ów dokument miał być załącznikiem. Trudno jednoznacznie przesądzić, czy wskazany ,,załącznik” stanowi część wykazu wierzytelności do umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 8 lipca 2015r. pomiędzy (...) Bank (...) SA w K. z siedzibą we W., a (...) z siedzibą we W., czy też część wykazu wierzytelności do jakiejkolwiek innej umowy cesji.

Nadto wnioskodawca nie wymienił w opisie dokumentu, stron umowy, ani daty zawarcia umowy, co pozwoliłoby Sądowi na powiązanie dokumentu z konkretną umową cesji wierzytelności.

Przedłożona karta załącznika bliżej nieokreślonej umowy cesji wierzytelności, nawet gdyby stanowiła część załącznika nr 1do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 8 lipca 2015r., to nie została złożona w kompletnej formie.

Przedmiotowy wyciąg nie jest dokumentem urzędowym, ani dokumentem prywatnym z podpisami urzędowo poświadczonymi. Tymczasem forma określona w art. 788 § 1 k.p.c. odnosi się nie tylko do samego tekstu umowy cesji wierzytelności, lecz także do stanowiących integralną część umowy załączników. Załącznik nr 1 do umowy cesji zawierający listę przelewanych wierzytelności nie został złożony w kompletnej formie. Wnioskodawca załączył tylko kilka stron tego dokumentu, których treść w większości jest niewidoczna. Zaoferowany dokument stanowił zatem w istocie prywatnie sporządzony przez wnioskodawcę wyciąg. W obowiązującym systemie prawnym nie przewidziano natomiast możliwości swobodnego I „prywatnego” sporządzania wyciągów z dokumentów. Uprawnienie to przyznano jedynie notariuszom . W myśl art. 79 pkt 7) ustawy z dnia 14 lutego 1991 Prawo o notariacie, notariusz sporządza wypisy, odpisy I wyciągi dokumentów. Z kolei na podstawie art. 96 pkt 2) ustawy – Prawo o notariacie, notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem. Złożony dokument nie został sporządzony przez notariusza trybie określonym podanymi wyżej przepisami . Złożony „wyciąg” nie jest również w przekonaniu Sądu odpisem dokumentu, potwierdzonym przez występującego w sprawie pełnomocnika strony, w rozumieniu art. 129 par. 2 kpc gdyż przepis ten nie umożliwia pełnomocnikowi tworzenia wyciągu z dokumentów , lecz jedynie umożliwia potwierdzenie za zgodność odpisu dokumentu w formie i o treści Identycznej z oryginałem, czyli kserokopia dokumentu zawierająca oświadczenie o jej zgodności z oryginałem może być uznana za dokument, ale tylko jeżeli stanowi odwzorowanie oryginału .

Zażalenie na postanowienie z dnia 30 czerwca 2017r. złożył wnioskodawca (...), zarzucając naruszenie art. 788 § 1 k.p.c., poprzez jego błędną wykładnię i mylne uznanie, że wnioskodawca nie wykazał przejścia uprawnień w rozumieniu art. 788 § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, iż dla wykazania faktu przejścia uprawnień na nowego wierzyciela nie jest konieczne przedłożenie oryginału umowy przelewu wierzytelności, bowiem wystarczające jest przedłożenie jej odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika w osobie radcy prawnego. Skoro dokument „źródłowy”, tj. umowa cesji wierzytelności, sporządzony został w formie dokumentu prywatnego z podpisami notarialnie poświadczonymi, to wystarczające dla wykazania przejścia wierzytelności na rzecz następcy prawnego będzie, w świetle art. 129 § 2 KPC przedłożenie jego kserokopii, poświadczonej za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego. Przepisy nie wymagają w tej sytuacji aby także załącznik do umowy były poświadczone przez notariusza ”.

W oparciu o powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego za obie instancje.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że wnioskodawca nie wykazał przejścia uprawnień w świetle art. 788 § 1 k.p.c. warunkujących nadanie klauzuli wykonalności opisanemu we wniosku nakazowi zapłaty, na rzecz następcy prawnego.

Rację ma Sąd Rejonowy podnosząc, że na podstawie przedłożonego „załącznika” nie sposób jednoznacznie przesądzić, iż stanowił on część wykazu wierzytelności do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 8 lipca 2015r. zawartej pomiędzy (...) Bank (...) spółkę akcyjną i (...) z siedzibą we W.. W istocie jest to tylko wyciąg z załącznika, bez oznaczenia konkretnej umowy, częściowo nieczytelny. Dla wykazania, że wnioskodawca nabył wierzytelność przysługującą przeciwko dłużnikowi S. K. konieczne było przedłożenie kompletnej treści Załącznika nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 8 lipca 2015r. lub wyciągu z wymienionego dokumentu, ale sporządzonego przez notariusza. Postępowanie klauzulowe cechuje się ograniczoną kognicją i sformalizowaniem. Zasadnicze znaczenie dla wykazania przejścia uprawnień w trybie art. 788 k.p.c. przypisuje się dokumentom, a na podstawie dokumentów złożonych przez wnioskodawcę nie było możliwe ustalenie, czy umową przelewu z dnia 8 lipca 2015 . była objęta konkretna wierzytelność przysługująca przeciwko dłużnikowi . Wbrew zarzutom skarżącego złożony fragment „załącznika” (nie „umowy” jako podano w zażaleniu), nie jest jego odpisem zaś pełnomocnik n powoda nie miał uprawnień do potwierdzania za zgodność z oryginałem „ wyciągów z dokumentu „

Należy dodać, że kwestie techniczne nie mogą stanowić podstaw do dalszego ograniczania, już ograniczonej przez ustawodawcę, kognicji Sądu w postępowaniu klauzulowym, gdyż uczyniłoby to całe postępowanie fikcyjnym.

Mając na względzie wskazane argumenty, Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Jadwiga Cichoń
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Częstochowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Leszek Mazur,  Jolanta Janas
Data wytworzenia informacji: