Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Marek Przysucha

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Kłosowicz

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. w Częstochowie

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 4 maja 2017 r. Nr (...)

oddala odwo łanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 maja 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. stwierdził, że W. B. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym
i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 1 listopada 2011r. do 31 lipca 2012r.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż W. B. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej dokonał zgłoszenia od dnia 31 grudnia 1998r. do 31 lipca 2012r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Od 1 listopada 2011r. odwołujący jest uprawniony do emerytury. W myśl art. 9 ust. 5 powołanej ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą mające ustalone prawo do emerytury podlegają dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Zgodnie z art. 11 ust. 2 w/w ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlegają dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu na swój wniosek. W związku z powyższym w okresie od dnia 1 listopada 2011r. do dnia 31 lipca 2012r. odwołujący nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W w/w okresie W. B. nie został również objęty dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. B.. Wnosił o jej uchylenie
i uwzględnienie podnoszonych okoliczności. Argumentował, iż zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, narusza jego uzasadniony interes faktyczny i prawny. Podnosił, iż
w kwietniu 2017r. złożył odwołanie od decyzji ZUS z dnia 6 kwietnia 2017r. odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 16 grudnia 2011r. do dnia 7 kwietnia 2012r.
i jednocześnie zobowiązującą do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego
z funduszu chorobowego w kwocie 5.055,90 zł za okres od dnia 10 grudnia 2011r. do dnia
7 kwietnia 2012r. Wskazywał, iż wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie w sprawie sygn. akt IV U 102/12, na który powołano się w uzasadnieniu decyzji z dnia 6 kwietnia 2017r., jak
i wcześniejszy, który zapadł w jego sprawie, był organowi ZUS znany, albowiem organ ten był stroną toczących się postępowań sądowych w każdej instancji. Istotnym w tej sprawie jest fakt, iż ZUS nigdy nie kwestionował wpłat jakie dokonywał na konto tego organu i nie zauważał ich przez tak długi okres czasu. Z tego też względu powołując się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 maja 2010r., sygn. akt P 29/08 zarzucał naruszenie konstytucyjnej równości wobec prawa podmiotów. Zaznaczał, iż w przedmiotowej sprawie ZUS przez cały czas akceptował dokonywane przeze niego wpłaty jakie wpływały na konto tego organu i pomimo wszczęcia postępowania administracyjnego w dniu 5 kwietnia 2017r. w jego sprawie nadal nie zauważał wpłaconych przez niego w dobrej wierze składek od ponad 5 lat.

S ąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W. B. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej dokonał zgłoszenia od dnia 31 grudnia 1998r. do 31 lipca 2012r. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Odwołujący urodził się (...), wniosek o emeryturę zgłosił w dniu 14 listopada 2011r. Decyzją z dnia 6 grudnia 2011r. (...) Oddział w C. odmówił W. B. prawa do emerytury uznając, iż nie wykazał on 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji rozpoznawał Sąd Okręgowy w Częstochowie w sprawie sygn. IV U 102/12. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 19 czerwca 2012r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. B. prawo do emerytury od 1 listopada 2011r. Powyższe orzeczenie uprawomocniło się z dniem 20 lipca 2012r.

Decyzją z dnia 6 kwietnia 2017r. organ rentowy odmówił W. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 grudnia 2011r. do 7 kwietnia 2012r.
i zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 5.055,90 zł za okres od 16 grudnia 2011r. do 7 kwietnia 2012r. Odwołanie od decyzji złożył W. B. wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez przyznanie zasiłku chorobowego i zwolnienie z obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za sporny okres. Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2017r., wydanym w sprawie sygn. akt VII U 161/17, Sąd Rejonowy w Częstochowie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zwolnił W. B. z obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego w kwocie 5.055,90 zł za okres od 16 grudnia 2011r. do 7 kwietnia 2012r., oddalając odwołanie z pozostałej części, tj. w zakresie prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16 grudnia 2011r. do 7 kwietnia 2012r. Powyższe orzeczenie uprawomocniło się z dniem 26 sierpnia 2017r.

dow ód: akta ZUS, akta sprawy IV U 102/12 tut. Sądu Okręgowego, akta sprawy VII U 161/17 Sądu Rejonowego w Częstochowie.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnianie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1778 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt (…), 5, (…).

Natomiast w myśl art. 9 ust. 5 osoby, o których mowa w art. 6, niewymienione w ust. 4, 4a i 4c (a zatem między innymi osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą), mające ustalone prawo do emerytury lub renty podlegają dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Tym samym decyzja uprawnionego organu rentowego ustalająca prawo emerytury, czy też orzeczenie sądowe zmieniające decyzję takiego organu, rodzi brak podstaw do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i wypadkowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe, o których mowa w ust. 1, ustają od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

W związku z nabyciem przez ubezpieczonego prawa do emerytury przestał on podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. W tej sytuacji nie mógł również podlegać jedynie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, które związane było z podleganiem obowiązkowo powyższym ubezpieczeniom. Należy przy tym zauważyć, iż również w sprawie sygn. akt VII U 161/17 Sąd Rejonowy w Częstochowie stwierdził, iż odwołującemu nie przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego za sporny okres, albowiem w związku z ustaleniem prawa do emerytury nie podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, co eliminowało możliwość objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Wskazać należy, iż w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999r., sygn. II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).

Zaskarżoną decyzją organ rentowy stwierdził, iż odwołujący jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. Nie było zatem przedmiotem tej decyzji czy odwołujący podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym dobrowolnie. Wskazać w tym miejscu wypada, iż do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego mogą przystąpić wyłącznie osoby, dla których ubezpieczenia emerytalne i rentowe z danego tytułu mają charakter obowiązkowy.

Na marginesie wyjaśnić jednak należy, iż do stosunków ubezpieczenia społecznego - jako stosunków regulowanych prawem publicznym - nie ma zastosowania art. 60 k.c., zgodnie z którym wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny. Wniosek o objęcie dobrowolnym ubezpieczeniami musi być wyraźny i jednoznaczny, nie jest wystarczające samo opłacanie przez zainteresowanego składek na to ubezpieczenie oraz przyjmowanie tych składek przez organ rentowy. Nie jest możliwe objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem od wcześniejszej daty, niż data, w której wniosek został zgłoszony (por. m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 10 sierpnia 2017r., sygn. III AUa 391/17, LEX nr 2412848).

Na marginesie również należy wskazać, iż procedura zwrotu nienależnie opłaconych składek została określona w art. 24 ust. 6a-9 ustawy.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na mocy powołanych przepisów oraz art. 47714
§ 1 k.p.c., oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.