Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2016r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Marek Przysucha

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2016r. w Częstochowie

sprawy K. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 10 maja 2016r. Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu K. D. prawo do emerytury poczynając od 20 kwietnia 2016 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz ubezpieczonego K. D. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 794/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 maja 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w S. odmówił ubezpieczonemu K. D. prawa do emerytury.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie spełnia warunków wymaganych art. 32 w związku z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS. Organ rentowy na dzień 1 stycznia 1999r. uznał za udowodnione okresy składkowe
w wymiarze 25 lat, 5 miesięcy i 9 dni, w tym 12 lat i 15 dni pracy wykonywanej
w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych. ZUS wskazał, iż nie uwzględnił do okresów pracy w warunkach szczególnych okresu pracy od 10 czerwca 1974r. do
21 kwietnia 1975r. oraz od 5 maja 1977r. do 9 stycznia 1982r. w (...) Zakładach (...) w Z. na stanowisku spawacz-blacharz, gdyż zajmowane przez ubezpieczonego stanowisko pracy nie mieści się w powołanym przez pracodawcę dziale XIV poz. 12 pkt 3 zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983r. jako stanowisko, na którym wykonywana praca była pracą w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony. Domagał się jej zmiany
i przyznania prawa do emerytury od 20 kwietnia 2016r., tj. od osiągnięcia 60 roku życia oraz zasądzenie od organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wnosił o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy w (...) Zakładach (...) w Z. od 10 czerwca 1974r. do 21 kwietnia 1975r., oraz od 5 maja 1977r. do 9 stycznia 1982r., kiedy to pracował na stanowisku spawacza. Dla potwierdzenia charakteru swojej pracy wnosił
o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

K. D. urodził się(...)wniosek o emeryturę zgłosił w dniu 21 marca 2016r. Organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999r. okresy składkowe w wymiarze 25 lat, 5 miesięcy i 9 dni, w tym 12 lat i 15 dni pracy wykonywanej
w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (od 11 stycznia 1982r. do 30 września 1985r., od 3 października 1985r. do 1 września 1989r., od 1 listopada 1989r. do
6 listopada 1989r., od 14 maja 1990r. do 30 listopada 1990r., od 18 sierpnia 1991r. do
30 listopada 1991r., od 13 stycznia 1992r. do 24 stycznia 1993r., od 31 stycznia 1993r. do
19 sierpnia 1993r. oraz od 6 grudnia 1993r. do 30 listopada 1995r. z wyłączeniem okresów choroby przypadających po 14 listopada 1991r.). Odwołujący nie jest członkiem OFE.

dowód: akta ZUS.

Ubezpieczony od 1 września 1972r. był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w Z.. Początkowo odwołujący był uczniem praktycznej nauki w zawodzie blacharza karoserii samochodowych i jednocześnie uczęszczał do zasadniczej szkoły zawodowej. Naukę zawodu zakończył z dniem 9 czerwca 1974r. Od 10 czerwca 1974r. został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza - blacharza na Blacharni – Demontaż i Montaż (...). Następnie był określany jako blacharz napraw pojazdów samochodowych na Wydziale N. Zespołów (...). Faktycznie jednak ubezpieczony pracował jako spawacz, bowiem takie było zapotrzebowanie pracodawcy. Odwołujący posiadał umiejętności w tym zakresie, bowiem w trakcie nauki zawodu uczniowie spawali pod nadzorem instruktorów. Pracodawca ponadto wysłał ubezpieczonego na kurs spawacza elektrycznego, który ten odbywał w okresie od 4 listopada 1974r. do 18 marca 1975r. Odwołujący bezpośrednio po ukończeniu nauki zawodu pracował jako spawacz. Jego praca polegała na spawaniu skrzyń ładunkowych do samochodów ciężarkowi marki J. i S.. Były to skrzynie o ładowności od 14 do 24 ton. Takie skrzynie spawane były
z wielkich elementów, które były przywożone suwnicą. Ubezpieczony wykonywał pracę
w systemie akordowym i dziennie wykonywał 6-8 takich skrzyń. Czynności blacharskich nie wykonywał. Opisane prace wykonywał stale do rozwiązania stosunku pracy z dniem
9 stycznia 1982r. W okresie od 22 kwietnia 1975r. do 8 kwietnia 1977r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy po wojsku powrócił od dnia 5 maja 1977r.

dowód: akta osobowe ubezpieczonego, J. M., S. M., C. K., akta sprawy (...) tut. Sądu Okręgowego dot. S. M., książeczka spawacza ubezpieczonego (k. 38-43 akt), zeznania świadków: C. K. (k. 60v-61 akt), S. M. (k. 61 akt), J. M. (k. 61-61v akt) oraz wyjaśnienia ubezpieczonego (k. 61v akt).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 887 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust.1. Ust. 2 art. 32 ustawy stanowi, iż za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. W ust. 4 powołanego art. 32 ustawy wskazano, iż wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do uzyskania prawa do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat /§3/. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych /§ 4 ust.2/. Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku /§ 2 ust. 1/.

Ubezpieczony spełnia wszystkie powołane wyżej warunki do uzyskania prawa do emerytury, bowiem do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął okres pracy w wymiarze ponad 25 lat,
w tym ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz w dniu 20 kwietnia 2016r. ukończył 60 lat. Ponadto odwołujący nie jest członkiem OFE.

Sąd uznał w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, iż w okresie zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w Z. od
10 czerwca 1974r. do 21 kwietnia 1975r., oraz od 5 maja 1977r. do 9 stycznia 1982r. (5 lat,
6 miesięcy i 18 dni) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym, który to rodzaj prac wymieniony jest w dziale XIV, poz. 12 wykazu A załącznika do rozporządzenia
z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Ubezpieczony złożył do akt rentowych świadectwo pracy z dnia 11 sierpnia 1999r. wydane przez pracodawcę, w którym wskazano, iż na zajmowanym stanowisku spawacza-blacharza wykonywał we wskazanym wyżej okresie prace wymienione w dziale XIV, poz. 12 wykazu A. Przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdza, iż tak w istocie było. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż ubezpieczony w dokumentach pracowniczych był określany zasadniczo jako blacharz. Całość materiału dowodowego potwierdza jednak, że takiej pracy faktycznie nie wykonywał. Z samej okładki akt osobowych wynika, że ubezpieczony był spawaczem-blacharzem. W jego aktach osobowych znajduje się angaż z dnia 2 stycznia 1975r., gdzie powoływano się na stanowisko spawacza gazowego. Co przy tym istotne ubezpieczony wówczas nie posiadał jeszcze formalnych uprawnień w tym zakresie, bowiem kurs spawacza elektrycznego ukończył w dniu 18 marca 1975r. Następnie w październiku 1978r. ukończył kurs spawacza gazowego. W książeczce spawacza został potwierdzony okres pracy spawalniczej po ukończeniu kursu, tj. od 18 marca 1975r. do końca zatrudnienia. Faktyczną pracę ubezpieczonego w charakterze spawacza potwierdzili wszyscy zeznający w sprawie świadkowie. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, bowiem posiadają oni wiadomości z własnych obserwacji, ich zeznania są spójne i logiczne. Zeznania świadków uzupełniają treść zgromadzonej dokumentacji, w tym akt osobowych ubezpieczonego. Należy przy tym podkreślić, iż identyczna sytuacja dotycząca różnicy między stanowiskiem wpisanym w dokumentacji pracowniczej, a rzeczywiście wykonywaną pracę dotyczyła również wszystkich świadków, którzy dopiero na drodze procesów sądowych uzyskali potwierdzenie, że faktycznie wykonywali pracę jako spawacze. Potwierdzeniem tego są m.in. akta sprawy (...) tut. Sądu Okręgowego dotyczącej świadka w niniejszej sprawie S. M., w której to sprawie prawomocnie ustalono, że w latach 1969-1985 pracował jako spawacz, w związku z czym przyznano mu prawo do emerytury. Wszystkie te okoliczności muszą prowadzić do stwierdzenia, że pracodawca ubezpieczonego i świadków nie przewiązywał należytej wagi do stosowanego nazewnictwa stanowisk pracy. Tym niemniej zgodnie z utrwalonym w tej mierze orzecznictwem dla oceny czy pracownik w danym okresie wykonywał prace w warunkach szczególnych istotny jest charakter jego pracy i wykonywane czynności, a nie precyzyjna nazwa zajmowanego stanowiska. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszym procesie potwierdza, iż ubezpieczony we wskazanych okresach wykonywał wyłącznie prace spawalnicze.

Reasumując po uwzględnieniu spornych okresów ubezpieczony legitymuje się zdecydowanie ponad wymagany 15-letni okres pracy w warunkach szczególnych. Spełnia również pozostałe warunki konieczne do przyznania prawa do emerytury.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji w oparciu o powołane przepisy oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r., poz. 1804), a także § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016r., poz. 1667).