Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Rafał Łatanik

Protokolant Anna Tomaś

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2017 r. w Częstochowie

sprawy M. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania M. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 5 sierpnia 2016 r. Nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1201/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 sierpnia 2016 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonej M. Z. przeliczenia podstawy wymiaru emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że po uwzględnieniu wynagrodzenia z okresu od 1 stycznia 1977 roku do 31 grudnia 1996 roku wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony z 10 lat wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok kalendarzowy, w którym złożono wniosek o rentę wyniósł 50,01%, a z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia, tj. od 1 stycznia 1964 roku do 31 grudnia 1996 roku wyniósł 53,79. Wskaźniki te okazały się niższe od dotychczas wyliczonego w wysokości 55,76%.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczona M. Z. zakwestionowała powyższą decyzję w zakresie przyjętej przez organ rentowy wysokości jej wynagrodzeń za okres zatrudnienia w (...) S.A. wskazując, iż od momentu jak zaczęła pracować na stanowisku prządki jej zarobki znacznie wzrosły. Z uwagi, iż dokumenty podlegały brakowaniu po 12 latach, obecnie nie jest jednak
w stanie udowodnić osiąganych przez nią w (...)ie zarobków, co z kolei wpływa na wysokość jej obecnie pobieranej emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w C. wniósł
o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

S ą d u s t a l i ł i z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e:

M. Z. urodziła się (...)

Decyzją z dnia 25 lipca 1997 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonej od dnia 6 września 1997 roku prawo do wcześniejszej emerytury. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto dochód, który stanowił podstawę wymiaru składek z 8 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1988 roku do grudnia 1995 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 55,76%.

W dniu 11 lutego 2009 roku ubezpieczona złożyła wniosek o przeliczenie emerytury przy uwzględnieniu minimalnego wynagrodzenia za okres wykonywania zatrudnienia, co załatwione zostało odmownie decyzją z dnia 26 lutego 2009 roku, albowiem wskaźniki wysokości podstawy wymiaru wyliczone z 10 lat wybranych z 20 lat kalendarzowych oraz z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia okazały się niższe od dotychczas wyliczonego i wyniosły:

-

44,09% z okresu od 1 stycznia 1989 roku do 31 grudnia 1998 roku;

-

50,01% z okresu od 1 stycznia 1987 roku do 31 grudnia 1986 roku oraz

-

47,35% z okresu od 1964 do 1996 roku.

Ubezpieczona nie zgodziła się z powyższą decyzją i zaskarżyła ją do Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie, który wyrokiem z dnia 5 maja 2009 roku w sprawie sygn. akt IV U 507/09 oddalił jej odwołanie.

W dniu 11 kwietnia 2016 roku ubezpieczona złożyła kolejny wniosek
o przeliczenie jej emerytury załączając kserokopię legitymacji ubezpieczeniowej oraz zaświadczeń o zatrudnieniu pracowników, z którymi wspólnie pracowała.
W rozpatrzeniu powyższego wniosku organ rentowy decyzją z dnia 24 kwietnia 2016 roku odmówił żądanego przeliczenia.

Kolejny wniosek o przeliczenie emerytury M. Z. złożyła w dniu 18 maja 2016 roku załączając zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu
z (...) S.A. z wykazem zarobków za lata 1965-1970 wraz z kserokopiami
z akt osobowych. W wykonaniu powyższego wniosku wydana została decyzja z dnia 5 sierpnia 2016 roku.

W (...) S.A. ubezpieczona zatrudniona była od 18 maja 1965 roku do 27 lutego 1982 roku na stanowiskach:

-

pomocnika w oddziale produkcyjnym (obcinacza) w okresie od 18 maja 1965 roku do 30 kwietnia 1973 roku;

-

przędzarza w okresie od 1 maja 1973 roku do 6 stycznia 1974 roku oraz od 8 stycznia 1975 roku do 3 kwietnia 1979 roku.

Z urlopu bezpłatnego korzystała w okresie:

-

od 7 stycznia 1974 roku do 7 stycznia 1975 roku oraz

-

od 4 kwietnia 1979 roku do 27 lutego 1982 roku.

(vide: akta rentowe, akta tut. Sądu sygn. akt 507/09, akta osobowe ubezpieczonej
z (...) S.A. w C.)

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W myśl art. 15 ust. 2a ustawy jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Artykuł 116 ust. 5 ustawy stanowi zaś, iż do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe (Dz. U. z 2011 roku Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż M. Z. od dnia 6 września 1997 roku uprawniona jest do pobierania wcześniejszej emerytury. Do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru świadczenia przyjęto dochód, który stanowił podstawę wymiaru składek z 8 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1988 roku do grudnia 1995 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 55,76%.

Ubezpieczona nie zgodziła się z powyższym wyliczeniem domagając się przeliczenia jej świadczenia w oparciu o rzeczywiste zarobki uzyskiwane w okresie zatrudnienia w (...) S.A. w C. załączając zaświadczenie
o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z wykazem zarobków za lata 1965-1970.

Sąd celem ustalenia rzeczywistych zarobków odwołującej ze spornego okresu dopuścił dowód z jej akt osobowo – płacowych z tego okresu. W dokumentach tych znajdują się jednak angaże: z dnia 18 maja 1965 roku przyznający ubezpieczonej obowiązki uczennicy obcinaczki za wynagrodzeniem (ryczałt) w wysokości 750 złotych, z dnia 15 września 1965 roku powierzający obowiązki obcinaczki przędzy za wynagrodzeniem według 3 kategorię zaszeregowania, tj. za 2,80 zł/godz. oraz z dnia 2 maja 1967 roku, gdzie wynagrodzenie określone została w wysokości 6 zł/godz. Za powyższe okresy pracodawca wystawił jednak odwołującej zaświadczenie
o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, a zatem za te okresy organ rentowy prawidłowo przyjął wynagrodzenia wykazane na druku Rp-7. W aktach osobowych, za okres za który nie ma zarobków znajduje się wyłącznie angaż z dnia 9 maja 1973 roku,
w którym ustalono odwołującej V kategorię zaszeregowania ze stawką 10 złotych netto, premię w wysokości 10% zależną od wykonania ustalonych zadań oraz dodatek nocny w wysokości 25% stawki osobistego zaszeregowania dla pracowników zatrudnionych w trzyzmianowym systemie pracy. Powyższy angaż mógłby co najwyższej posłużyć do ustalenia wynagrodzenia ubezpieczonej za okres od 1 maja 1973 roku do 31 grudnia 1973 roku, albowiem od 7 stycznia 1974 roku M. Z. korzystała z urlopu wychowawczego. Przyjmując zatem do wyliczenia tego wynagrodzenia stawkę 10 złotych za godzinę oraz normatywny czas pracy obowiązujący w spornym okresie, tj. średniomiesięcznie 168 godzin, wynagrodzenie odwołującej za ten okres wyniosłoby 13.440 złotych. Brak jest bowiem podstaw do uwzględnienia do tego wyliczenia premii, albowiem jak wynika
z angażu był to składnik zmienny – uzależniony od wykonanych zadań. W ocenie Sąd nie można także uwzględnić dodatku z tytułu pracy w systemie trzyzmianowym, albowiem brak jest jakichkolwiek danych świadczących o wykonywaniu pracy
w powyższym systemie. Ponadto w ocenie Sądu mało prawdopodobnym jest, aby
w tym okresie wykonywała pracę w tym systemie, albowiem była już wówczas
w zaawansowanej ciąży i z dniem (...) urodziła syna. Tym samym za okres zatrudnienia ubezpieczonej w (...) S.A. można przyjąć za lata 1965-1970 wynagrodzenie wykazane w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, za rok 1973 roku kwotę wyliczoną w oparciu o znajdujący się angaż w wysokości 13.440 złotych, zaś za pozostałe okresy, z uwagi na niemożność ustalenia osiąganych zarobków, kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Tak wyliczone wskaźniki wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniosły:

⚫

50,01% z 10 lat wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszony został o emeryturę, tj. z lat 1987-1996 oraz

⚫

54,37% z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1965-1973, 1978, 1987-1996

i okazały się one niższe od dotychczas wyliczonego w wysokości 55,76%.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.