Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2017 r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Rafał Łatanik

Protokolant Dorota Chrząstek

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2017 r. w Częstochowie

sprawy B. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 12 stycznia 2017 r. Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu B. Z. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat począwszy od dnia 1 grudnia 2016 roku

Sygn. akt IV U 219/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 stycznia 2017 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu B. Z. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczony orzeczeniem komisji lekarskiej nie został uznany za niezdolnego do pracy.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczony B. Z. zakwestionował powyższą decyzję wnosząc o przyznanie prawa do renty, albowiem nie odzyskał zdolności do pracy. Dodał, iż przedłożone dokumenty lekarskie niezbicie świadczą o istniejącej padaczce oraz zawrotach głowy i znacznych zaburzeniach równowagi. Jego zdaniem próba podjęcia przez niego pracy to nie tylko znaczne ryzyko utraty przez niego życia, ale i zagrożenie dla ewentualnych współpracowników. Wskazał także, iż możliwość jego przekwalifikowania w jego sytuacji jest znacznie utrudniona, a właściwie niemożliwa.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w C. wniósł
o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

B. Z. urodził się (...). Ubezpieczony posiada wykształcenie zawodowe – zbrojarz, pracował jako robotnik magazynowy, murarz, pracownik ogólnobudowlany. Od dnia 1 października 1999 roku ubezpieczony uprawniony był do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Świadczenie przyznano okresowo do 30 listopada 2016 roku.

W dniu 3 listopada 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 16 grudnia 2016 roku badany nie został uznany za niezdolnego do pracy. W wyniku rozpoznania sprzeciwu komisja lekarska Oddziału ZUS w C. w dniu 9 stycznia 2017 roku wydała orzeczenie tej samej treści.

(vide: akta rentowe)

W opinii z dnia 23 marca 2017 roku biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu psychiatrii rozpoznał u badanego organiczne zaburzenia osobowości i zachowania oraz padaczkę i stan po urazie czaszkowo – mózgowym. Stan psychiczny odwołującego nie zmienił się w sposób istotny od badania z dnia 15 kwietnia 2015 roku. Opiniowany jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres dwóch lat.

(vide: opinia biegłego psychiatry k. 15-16 wraz z opinią uzupełniającą k. 42)

Biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu psychologii stwierdziła u badanego organiczne zmiany (...) pod postacią umiarkowanych zaburzeń procesów poznawczych, tj. trudności z koncentracją i przerzutnością uwagi oraz obniżona zdolność do zapamiętywania materiału zarówno wzrokowego jak i słuchowego.

(vide: opinia biegłej psycholog k. 31-33)

Zarzuty do powyższych opinii zgłosił organ rentowy podnosząc, iż istotną przesłanką stwierdzonej nadal częściowej niezdolności do pracy są zaburzenia procesów poznawczych w stopniu umiarkowanym. Tymczasem w badaniach psychologów ZUS z lat 2012 i 2014 stwierdzono jedynie nieznaczne obniżenie funkcji poznawczych na podłożu nabytych zmian organicznych w (...). Wobec powyższej niespójności wyników badań psychologicznych Zakład wniósł o odrzucenie opinii biegłych oraz dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego zespołu biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii.

(vide: pismo procesowe organu rentowego z zarzutami do opinii biegłych k. 47)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące przesłanki:

- jest niezdolny do pracy

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

- jego niezdolność do pracy powstała w okresach wymienionych art. 57 pkt. 3 ustawy, albo nie później niż, w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (ust. 2).

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 powyższej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej
z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2 powołanej wyżej ustawy). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 powołanej ustawy).

W niniejszej sprawie spornym jest, czy ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy zarobkowej.

Oceniając stan zdrowia ubezpieczonego Sąd oparł się na opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu psychiatrii i psychologii, zdaniem których
w stanie zdrowia badanego, od ostatniego badania z dnia 15 kwietnia 2015 roku, nie zaszła istotna zmiana, a zatem nadal spełnia kryteria częściowej niezdolności do pracy.

Powyższe opinie Sąd uznał za miarodajne, albowiem zostały one wydane przez biegłych sądowych specjalizacji właściwych dla schorzeń rozpoznanych
u ubezpieczonego, legitymujących się wieloletnim doświadczeniem zawodowym
i orzeczniczym. Wydanie opinii poprzedzone zostało bezpośrednimi badaniami ubezpieczonego oraz szczegółową analizą dokumentacji medycznej z przebiegu jego dotychczasowego leczenia. Opinie te uwzględniają także wiek odwołującego, jego wykształcenie i poziom posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Z kolei zarzuty organu rentowego stanowią jedynie nieuzasadnioną polemikę z prawidłowymi twierdzeniami opinii biegłych i jako takie nie zasługują na uwzględnienie. Z tego też względu Sąd oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii.

Ubezpieczony w (...) roku w wyniku wypadku doznał poważnego urazu głowy z pęknięciem czaszki, krwiakiem, a następnie padaczką. Z czasem pogłębiły się
u niego bóle głowy, utraty przytomności oraz ataki padaczki. Powyższe dolegliwości początkowo stały się podstawą przyznania mu prawa do renty. Z czasem zaczęły pojawiać się u badanego także zaburzenia sfery psychiki, konsekwencją których było także osłabienie pamięci oraz spowolnienie psychoruchowe. Potwierdzeniem występujących u badanego schorzeń była opinia konsultującego ubezpieczonego lekarza ZUS z zakresu psychologii, który w 2012 roku stwierdził nieznaczne obniżenie funkcji poznawczych na podłożu nabytych zmian organicznych (...), nieznacznie obniżoną zdolność nabywania nowych treści oraz obniżoną koncentrację i przerzutność uwagi. Przeprowadzono również konsultację psychiatryczną, gdzie stwierdzono organiczne zaburzenia osobowości i zachowania z komponentą depresyjną oraz podano, iż rokowania co do poprawy są niepewne. Wskazano także na konieczność podjęcia leczenia psychiatrycznego w celu poprawy. Również przeprowadzone w 2014 roku badanie konsultanta psychologa potwierdziło występujące u odwołującego zaburzenia sprawności funkcji poznawczych, szczególnie pamięciowych z cechami dyskretnego otępienia. Przy obu konsultacjach psychologicznych wyniki testu (...) były identyczne, a wyniki testu (...) były gorsze niż wcześniej. Powyższe rozpoznania potwierdził także badający wówczas, tj. w dnu 15 kwietnia 2015 roku lekarz psychiatra uznając, iż B. Z. nadal spełnia on kryteria częściowej niezdolności do pracy. Obecnie
w stanie zdrowia badanego, od ostatniego badania z kwietnia 2015 roku, nie zaszła żadna zmiana. Jak bowiem wskazała biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu psychologii wyniki przeprowadzonych testów psychologicznych wskazują na utrzymującego się u ubepzieczonego zmiany organiczne w (...) pod postacią umiarkowanych zaburzeń procesów poznawczych, tj. trudności z koncentracją
i przerzutnością uwagi oraz obniżoną zdolnością do zapamiętywania materiału zarówno wzrokowego jak i słuchowego. Wyniki te nie różnicą się znacząco od poprzedniego badania psychologicznego z dnia 21 listopada 2014 roku. W oparciu o wyniki powyższych badań biegły psychiatra również uznał, iż stan zdrowia badanego nie zmienił się w sposób istotny od ostatniego badania z dnia 15 kwietnia 2015 roku
i dlatego nadal spełnia on kryteria częściowej niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.